Autoincrement vs. UUID: Który wybrać?

W świecie programowania, sposób, w jaki identyfikujemy wartości w bazie danych, ma ogromne znaczenie. Dwa popularne podejścia to autoincrement vs uuid. Zanim przejdę do porównania zalet i wad obu metod, pozwólcie, że krótko wyjaśnię, czym są.

Autoincrement

Autoincrement to mechanizm, który automatycznie zwiększa wartość klucza głównego w bazie danych za każdym razem, gdy wstawiana jest nowa krotka do tabeli. Jest to zazwyczaj licznik liczbowy, który samodzielnie się inkrementuje, zapewniając unikalny identyfikator dla każdego rekordu.

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Przykład Autoincrement w MySQL:

Załóżmy, że chcemy stworzyć tabelę users z polem id jako kluczem głównym z Autoincrement. Poniżej znajduje się przykładowe zapytanie SQL, które to robi:

CREATE TABLE users (
    id INT AUTO_INCREMENT PRIMARY KEY,
    username VARCHAR(50),
    email VARCHAR(100)
);

W tym przypadku pole id jest definiowane jako INT z AUTO_INCREMENT, co oznacza, że każdy nowy rekord dodany do tabeli automatycznie otrzyma kolejną wartość id, zaczynając od 1 i zwiększając się o 1 dla każdego kolejnego wiersza.

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Przykład Autoincrement w PostgreSQL:

W PostgreSQL mechanizm Autoincrement jest realizowany za pomocą sekwencji. Przykładowe utworzenie tabeli users z Autoincrement w PostgreSQL wygląda następująco:

CREATE SEQUENCE user_id_seq;

CREATE TABLE users (
    id INTEGER PRIMARY KEY DEFAULT NEXTVAL('user_id_seq'),
    username VARCHAR(50),
    email VARCHAR(100)
);

W tym przypadku tworzymy sekwencję (user_id_seq), która generuje kolejne wartości, a następnie definiujemy pole id jako INTEGER z domyślnym użyciem NEXTVAL('user_id_seq'), co spowoduje automatyczne pobranie kolejnej wartości z sekwencji dla nowego rekordu w tabeli users.

Rzućmy również okiem na użycie za pomocą ORM dla języka PHP oraz Python.

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Użycie Autoincrement w Symfony ORM:

Do używania Autoincrement w Symfony ORM (zwykle za pomocą Doctrine), możemy zdefiniować pole jako klucz główny z atrybutem GeneratedValue(strategy="AUTO"). Na przykład:

use Doctrine\ORM\Mapping as ORM;

/**
 * @ORM\Entity
 */
class Product
{
    /**
     * @ORM\Id
     * @ORM\GeneratedValue(strategy="AUTO")
     * @ORM\Column(type="integer")
     */
    private $id;

    // Reszta pól w encji...
}

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Użycie Autoincrement w Python ORM (SQLAlchemy):

Przy użyciu SQLAlchemy w Pythonie, Autoincrement jest domyślnym zachowaniem dla klucza głównego typu Integer. Przykład:

from sqlalchemy import Column, Integer, String
from sqlalchemy.ext.declarative import declarative_base

Base = declarative_base()

class Product(Base):
    __tablename__ = 'products'

    id = Column(Integer, primary_key=True, autoincrement=True)
    name = Column(String)

    # Reszta pól w tabeli...

UUID (Universally Unique Identifier)

UUID to uniwersalny identyfikator, który jest unikalny na całym świecie. Składa się z 128-bitowej liczby zapisanej w formie szesnastkowej. Jest ona generowana w taki sposób, aby miała znikomą szansę na powtórzenie się. UUID nie zależy od bazy danych ani systemu operacyjnego. Może być generowany w sposób losowy lub na podstawie określonych danych (np. czasu i adresu MAC).

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Przykład UUID w MySQL:

MySQL nie ma wbudowanej obsługi typu danych UUID, więc najczęściej używa się typu BINARY(16) lub VARCHAR(36) do przechowywania identyfikatorów UUID. Możemy użyć funkcji UUID() do generowania wartości UUID przy wstawianiu nowego wiersza.

CREATE TABLE users (
    id BINARY(16) PRIMARY KEY,
    username VARCHAR(50),
    email VARCHAR(100)
);

-- Wstawianie rekordu z nowym UUID
INSERT INTO users (id, username, email) VALUES (UUID(), 'JohnDoe', '[email protected]');

W tym przypadku pole id jest typu BINARY(16), które może przechowywać identyfikatory UUID w formie binarnej.

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Przykład UUID w PostgreSQL:

PostgreSQL obsługuje natywnie typ danych UUID, co ułatwia przechowywanie identyfikatorów UUID bezpośrednio jako typ danych UUID.

CREATE TABLE users (
    id UUID PRIMARY KEY DEFAULT uuid_generate_v4(),
    username VARCHAR(50),
    email VARCHAR(100)
);

-- Wstawianie rekordu z nowym UUID
INSERT INTO users (username, email) VALUES ('JohnDoe', '[email protected]');

W PostgreSQL używamy funkcji uuid_generate_v4() do generowania domyślnych wartości UUID dla pola id.

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Użycie UUID w Symfony ORM:

Aby użyć UUID jako klucza głównego w Symfony z Doctrine, można wykorzystać Ramsey\Uuid lub inne narzędzie do generowania UUID. Przykładowo:

use Doctrine\ORM\Mapping as ORM;
use Ramsey\Uuid\UuidInterface;

/**
 * @ORM\Entity
 */
class Product
{
    /**
     * @ORM\Id
     * @ORM\Column(type="uuid", unique=true)
     */
    private $id;

    public function __construct(UuidInterface $id)
    {
        $this->id = $id;
    }

    // Reszta pól w encji...
}

_{^{[autoincrement vs uuid]}} Użycie UUID w Python ORM (SQLAlchemy):

Aby użyć UUID jako klucza głównego w SQLAlchemy, można skorzystać z biblioteki uuid do generowania identyfikatorów UUID. Przykład:

import uuid
from sqlalchemy import Column, String
from sqlalchemy.dialects.postgresql import UUID
from sqlalchemy.ext.declarative import declarative_base

Base = declarative_base()

class Product(Base):
    __tablename__ = 'products'

    id = Column(UUID(as_uuid=True), primary_key=True, default=uuid.uuid4)
    name = Column(String)

    # Reszta pól w tabeli...

Porównanie autoincrement z uuid

Podsumowanie

Wybór między autoincrement vs uuid zależy od kontekstu aplikacji. Jeśli istotne jest zapewnienie krótkich, sekwencyjnych identyfikatorów, Autoincrement może być odpowiedni. Natomiast, gdy priorytetem jest globalna unikalność bez zależności od bazy danych czy systemu, warto rozważyć użycie UUID, mimo dłuższych identyfikatorów i większego zużycia zasobów.

W swoich projektach często korzystam z Autoincrement ze względu na prostotę i efektywność, ale zawsze warto dokładnie przemyśleć i dopasować sposób identyfikacji do konkretnych potrzeb aplikacji. Każdy przypadek jest inny, a wybór między Autoincrement a UUID może mieć istotne konsekwencje dla wydajności i zarządzania danymi.