Server-side request forgery (SSRF) czyli Fałszowanie żądań po stronie serwera

W tym artykule postaram się wyjaśnić, czym jest tytułowe server-side request forgery. Poniżej zamieszczę typowy przykład ataku i wyjaśnię, jak znaleźć i wykorzystać różne rodzaje luk w zabezpieczeniach SSRF.

Co to jest SSRF?

Server-side request forgery (znane również jako SSRF) to luka w zabezpieczeniach sieci Web, która umożliwia osobie atakującej nakłonienie aplikacji po stronie serwera do wysyłania żądań do niezamierzonej lokalizacji.

W typowym ataku SSRF osoba atakująca może spowodować nawiązanie przez serwer połączenia z usługami wewnętrznymi w ramach infrastruktury organizacji. W innych przypadkach mogą być w stanie zmusić serwer do połączenia się z dowolnymi systemami zewnętrznymi, potencjalnie powodując wyciek poufnych danych, takich jak poświadczenia autoryzacji.

Jaki jest wpływ ataków SSRF?

Udany atak SSRF może często skutkować nieautoryzowanymi działaniami lub dostępem do danych w organizacji, zarówno w samej aplikacji podatnej na ataki, jak i w innych systemach zaplecza, z którymi aplikacja może się komunikować. W niektórych sytuacjach luka w zabezpieczeniach protokołu SSRF może pozwolić osobie atakującej na wykonanie dowolnego polecenia.

Exploit SSRF, który powoduje połączenia z zewnętrznymi systemami innych firm, może spowodować złośliwe ataki, które wydają się pochodzić od organizacji hostującej aplikację, której dotyczy luka.

Typowe ataki SSRF

Ataki SSRF często wykorzystują relacje zaufania do eskalacji ataku z podatnej na ataki aplikacji i wykonywania nieautoryzowanych działań. Te relacje zaufania mogą istnieć w odniesieniu do samego serwera lub w odniesieniu do innych systemów zaplecza w tej samej organizacji.

Ataki SSRF na sam serwer

W przypadku ataku SSRF na sam serwer osoba atakująca nakłania aplikację do wysłania żądania HTTP z powrotem do serwera hostującego aplikację za pośrednictwem interfejsu sieciowego sprzężenia zwrotnego. Zazwyczaj wiąże się to z podaniem adresu URL o nazwie hosta, takiej jak 127.0.0.1 (zastrzeżony adres IP wskazujący kartę sprzężenia zwrotnego) lub localhost (powszechnie używana nazwa dla tej samej karty).

Przykład SSRF może wyglądać następująco

1. Atakujący znajduje aplikację webową, która pozwala użytkownikom na wprowadzenie adresu URL, który jest następnie wyświetlany na stronie.
2. Atakujący wprowadza specjalnie zmanipulowany adres URL, który wysyła żądanie do wewnętrznego serwera, który jest normalnie niedostępny dla publicznego internetu.
3. Aplikacja webowa nie jest wyposażona w odpowiednie zabezpieczenia przed atakami SSRF i wysyła żądanie do wewnętrznego serwera.
4. Atakujący otrzymuje nieautoryzowany dostęp do informacji i danych na wewnętrznym serwerze, które powinny pozostać chronione.

Warto zaznaczyć, że ataki SSRF są poważnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa aplikacji webowych i wymagają natychmiastowego wprowadzenia odpowiednich środków bezpieczeństwa.

Jak się zabezpieczyć przed SSRF

Oto kilka sposobów zabezpieczenia przed atakami SSRF:

1. Ograniczenie dostępnego zakresu adresów URL: Można ograniczyć dostępne adresy URL do tylko tych, które są bezpieczne i potrzebne do funkcjonowania aplikacji.
2. Weryfikacja adresów URL: Aplikacja powinna sprawdzać, czy adresy URL są poprawne i nie zawierają żadnych zmanipulowanych danych.
3. Filtrowanie żądań: Żądania powinny być filtrowane w celu wykrycia i blokowania niebezpiecznych żądań.
4. Użycie mechanizmów uwierzytelniania i autoryzacji: Aplikacja powinna wymagać odpowiedniego uwierzytelniania i autoryzacji przed wysłaniem żądania.
5. Monitorowanie dzienników: Dzienniki powinny być monitorowane w celu wykrycia nieprawidłowych żądań i szybkiej reakcji na potencjalne ataki.
6. Uaktualnianie oprogramowania: Regularne uaktualnianie oprogramowania, w tym bibliotek i narzędzi, jest kluczowe dla zapewnienia, że aplikacja jest chroniona przed nowymi lukami bezpieczeństwa.

Oprócz tych działań ważne jest, aby regularnie testować aplikację pod kątem bezpieczeństwa, aby zidentyfikować i naprawić potencjalne luki.