Jak Budować Lepsze API RESTful? Model Richardsona

Model Dojrzałości REST stworzony przez Leonarda Richardsona to jedno z najważniejszych narzędzi do oceny i doskonalenia interfejsów API.

Pomaga programistom lepiej zrozumieć, jak stopniowo przechodzić od podstawowych interfejsów API do pełnoprawnych, zgodnych z zasadami REST API. Zrozumienie poziomów dojrzałości API zgodnie z tym modelem ułatwia projektowanie bardziej skalowalnych i elastycznych interfejsów.

Czym jest Model Richardsona? Czyli lepsze API.

Model Richardsona składa się z czterech poziomów. Każdy poziom to krok na drodze do stworzenia bardziej zgodnego z REST API.

Zaczynamy od prostych API bez dużej struktury REST, a kończymy na pełnoprawnym, dojrzałym API RESTful, które wykorzystuje wszystkie najważniejsze zasady tej architektury.

Poziom 0: „Jedna Duża Rura”

Na tym poziomie API to w zasadzie jeden punkt końcowy, zwykle komunikujący się przez metody typu POST.

Cała logika aplikacji jest zawarta w jednym adresie URL. Może to być wygodne, ale brakuje tutaj jasnej struktury i zgodności z REST.

Przykład:

POST /api

Poziom 1: Zasoby

Na poziomie 1 zaczynamy organizować API wokół zasobów, czyli kluczowych elementów naszej aplikacji, takich jak „użytkownicy” czy „produkty”.

Każdy zasób dostaje własny URL. Dzięki temu łatwiej zrozumieć, co robi dane API, ale brakuje tu jeszcze zastosowania różnych metod HTTP.

Przykład:

GET /api/users
POST /api/products

Poziom 2: Metody HTTP

Na poziomie 2 API zaczyna wykorzystywać różne metody HTTP zgodnie z ich przeznaczeniem, takich jak np:

• GET (do pobierania danych),
• POST (do tworzenia nowych zasobów),
• PUT i PATCH (do aktualizacji)
• DELETE (do usuwania)

Dzięki temu API jest bardziej intuicyjne, a każda operacja jest powiązana z odpowiednią metodą HTTP, co zwiększa zgodność z REST.

Przykład:

GET /api/users/1       // Pobierz użytkownika o ID 1
POST /api/users        // Stwórz nowego użytkownika
PUT /api/users/1       // Zaktualizuj użytkownika o ID 1
DELETE /api/users/1    // Usuń użytkownika o ID 1

Poziom 3: HATEOAS (Hypermedia as the Engine of Application State)

Poziom 3 to najwyższy poziom zgodności z REST i wprowadza koncepcję HATEOAS.

API na tym poziomie nie tylko udostępnia zasoby i metody HTTP, ale także informuje klienta o dostępnych kolejnych krokach (linkach) bez potrzeby znajomości pełnej struktury API.

Przykładem jest dodanie do odpowiedzi odnośników, które prowadzą użytkownika do kolejnych akcji.

Przykład odpowiedzi HATEOAS:

{
    "id": 1,
    "name": "John Doe",
    "links": {
        "self": "/api/users/1",
        "edit": "/api/users/1/edit",
        "delete": "/api/users/1"
    }
}

Dlaczego warto stosować Model Richardsona?

Model Richardsona jest przydatnym narzędziem, które pomaga ocenić dojrzałość API i wskazuje, jakie kroki można podjąć, aby API było bardziej zrozumiałe, skalowalne i zgodne z zasadami REST.

W pełni dojrzałe API RESTful jest łatwiejsze do zrozumienia dla klientów, bardziej elastyczne oraz pozwala na szybsze i bardziej niezawodne integracje.

Dzięki temu modelowi programiści i architekci mogą zrozumieć, na jakim etapie rozwoju jest ich API i co można zrobić, by poprawić jego jakość. Niezależnie od tego, czy projektujemy nowe API, czy rozwijamy już istniejące, Model Richardsona to świetne narzędzie do zbudowania lepszego, dojrzalszego API.